Γράφει η Σιμόνη Ευσταθίου
Στο σχολείο μας, δίνουμε έμφαση σε δύο λέξεις με συχνότητα: χάρη και ευγένεια. Ωστόσο, τι σημαίνουν πραγματικά αυτοί οι όροι; Πώς αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των Μοντεσσοριανών σχολείων; Και ποιον ρόλο διαδραματίζουν στην υποστήριξη της ανάπτυξης κοινωνικών σχέσεων;
Ας εξετάσουμε πρώτα κάθε λέξη ξεχωριστά. Η χάρη έχει ποικίλες σημασίες. Στο πλαίσιο μας, κρατάμε τις ακόλουθες: 1. η απλή κομψότητα ή εκλεπτυσμένη κίνηση και 2. η ευγένεια στη συμπεριφορά. Η ευγένεια ορίζεται ως η συμπεριφορά που συμμορφώνεται με τους κανόνες της κοινωνίας. Με άλλα λόγια, η χάρη και η ευγένεια αποτελούν τον τρόπο που κινούμαστε στο χώρο μας, εκφράζοντας σεβασμό προς τον εαυτό μας και τους άλλους.
Στις τάξεις μας, η χάρη και η ευγένεια θεωρούνται μέρος της μάθησης της πρακτικής ζωής και αφιερώνουμε χρόνο για να τα εξελίξουμε. Για παράδειγμα, οι ενήλικες παρέχουν σαφείς οδηγίες σχετικά με το πώς να συμπεριφέρονται σε διάφορες καταστάσεις. Αυτά τα μαθήματα προσφέρονται είτε ατομικά είτε σε μικρές ομάδες και χρησιμοποιούμε συχνά παιχνίδια ρόλων για να εξερευνήσουμε τις κοινωνικές δεξιότητες.
Είμαστε προσεκτικοί με τον τρόπο που παρουσιάζουμε τη χάρη και την ευγένεια στα παιδιά. Εάν εντοπίσουμε ένα συμβάν που χρειάζεται να αντιμετωπιστεί, προσπαθούμε να αποφύγουμε να αντιμετωπίσουμε το παιδί τη στιγμή που συμβαίνει κάτι και ποτέ δεν προσφέρουμε μαθήματα χάρης και ευγένειας ως μορφή τιμωρίας ή διόρθωσης. . Αυτό γίνεται γιατί τα παιδιά μπορεί να ντρέπονται όταν διορθώνονται από τους ενήλικες αμέσως. Όταν αυτό συμβαίνει, μπορεί να αισθάνονται ότι δεν αντιμετωπίζονται με σεβασμό και είναι λιγότερο πιθανό να εκτελέσουν τη συγκεκριμένη πράξη αυθόρμητα.
Όταν επισκεφθείτε το σχολείο μας, είναι πιθανό να δείτε δύο μικρά παιδιά να κάθονται μαζί, ένα από αυτά δείχνει υπομονετικά στο άλλο πώς να δένει τα παπούτσια του. Ή ίσως μερικοί μαθητές μπορεί να σας ρωτήσουν αν θέλετε να σας σερβίρουν τσάι ή νερό. Τα παιδιά μας προσφέρουν ένα χαρτομάντηλο σε ένα θλιμμένο συμμαθητή ή αμέσως βοηθούν όταν κάποιος χύσει νερό στο πάτωμα. Σπρώχνουν τις καρέκλες τους κάτω από τα τραπέζια ώστε άλλοι να μην πέσουν πάνω τους. Τοποθετούν προσεκτικά ένα πιάτο πάνω σε ένα τραπέζι. Όλα αυτά μπορούν να γίνονται και στο σπίτι. Το περιβάλλον που δημιουργήσαμε στο σχολείο μας, θα πρέπει να αποτελεί συνέχεια του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν στο σπίτι τους. Τα παιδιά είναι απόλυτα ικανά άτομα και αξίζουν το σεβασμό μας. Και να θυμάστε ότι η κοινωνία αλλάζει όταν δημιουργηθεί η αλλαγή στη βάση της. Στα παιδιά μας