Η εκπαίδευση ως βοήθεια στη ζωή – Education is an aid to life
Βασικός πυλώνας της φιλοσοφίας και προσέγγισής μας είναι ότι η εκπαίδευση και το σχολείο δρα ως βοήθεια στη ζωή του κάθε παιδιού. «Βοήθησε με να το κάνω μόνος μου» είναι η βασική αρχή που ακολουθούμε. Το πρόγραμμά μας έχει ως στόχο την ανεξαρτησία των παιδιών, την στήριξη της ικανότητας τους να σκέφτονται, να παίρνουν αποφάσεις και να ελέγχουν τα λάθη που προκύπτουν στη διαδικασία της μάθησής τους. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να επιτευχθεί, εάν δεν έχουμε και τη δική σας στήριξη.
Πρακτικοί τρόποι που μπορείτε να στηρίξετε έμπρακτα την ανεξαρτησία τους:
1) Τοποθετήστε ποτήρια και πιάτα σε χαμηλά ντουλάπια, έτσι ώστε να μπορούν μόνοι τους να εξυπηρετούνται
2) Απαραιτήτως πρέπει να τρώνε στο τραπέζι μόνοι τους. Δείξτε τους ότι και στο σπίτι έχετε τους ίδιους τρόπους και συνήθειες που ακολουθούν στο σχολείο τόσο επιτυχημένα (σουπλά, πιάτο, κουτάλι/πιρούνι και νερό). Τα παιδιά πρέπει να τρώνε μόνα τους και στο σπίτι, αφού η ανεξαρτησία τους και σε αυτό το θέμα είναι ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα για την ηλικία τους. Να θυμάστε, είστε γονείς και όχι υπηρέτες.
3) Ντύσιμο και τουαλέτα. Αφήστε τα να δοκιμάσουν να ντυθούν μόνα τους. Βοηθήστε τα αγοράζοντας τους ρούχα που μπορούν να βάλουν και να βγάλουν μόνα τους. Η αισθητική ενός ενήλικα, μπορεί να μην είναι και τόσο πρακτική για ένα παιδί 3-6 ετών! Στην τουαλέτα είναι σημαντικό να τα ωθείτε να αυτοεξυπηρετούνται δείχνοντας τους πως να καθαρίζουν τον εαυτό τους και δίνοντας τους χρόνο να τελειοποιήσουν και αυτή τη δεξιότητα. Η αυτονομία στην τουαλέτα δεν θα πρέπει να ξεκινά όταν τα παιδιά θα ξεκινήσουν στο δημοτικό. Θα πρέπει να είναι στόχος από την αρχή που ξεκινούν να χρησιμοποιούν την τουαλέτα.
4) Καλλιεργείστε υγιής συνήθειες στο σπίτι. Σκεφτείτε το παιδί σας σαν τον ενήλικα του αύριο και πως θα το βοηθήσετε να αναδείξει όλες του τις δυνατότητες.
5) Περιορίστε τον χρόνο που περνούν στις οθόνες. Ακούγεται ουτοπικό και δύσκολο να μην βλέπει κάποιο παιδί έστω και λίγο τηλεόραση, αλλά θα εκπλαγείτε με την αλλαγή που θα δείτε στο παιδί σας όταν το πράξετε. Να θυμάστε ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, δεν έχουν αναπτυγμένη την κριτική σκέψη και έτσι εύκολα μπορούν να μιμηθούν συμπεριφορές που θα δουν στην τηλεόραση. Ένα απλό παράδειγμα, είναι η εμμονή ορισμένων παιδιών να παίζουν παραστατικά παιχνίδια με ζώα, όπου τα ίδια παριστάνουν τα ζώα και επιτίθενται σωματικά σε άλλα. Για εμάς μπορεί το παιδικό που είδαν στην τηλεόραση να είναι ένα ευχάριστο πρόγραμμα με μία ιστορία λιονταριών, για τα παιδιά μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο ταύτισης. Σκεφτείτε ότι για κάθε ώρα που βλέπουν τηλεόραση, χάνουν ποιοτικό χρόνο μαζί σας
6) Αφήστε τα να παίξουν και να απασχοληθούν μόνα τους. Αυτό βοηθά τη συγκέντρωσή τους, αναπτύσσει τις οργανωτικές τους δεξιότητες και αναλαμβάνουν ευθύνες. Ο γονιός δεν πρέπει να αναλαμβάνει το ρόλο παιχνιδιού για το παιδί, όπως ούτε και το ρόλο δασκάλου. «Οι ενήλικοι θεωρούν το παιχνίδι ως άσκοπη απασχόληση που κάνει τα παιδιά χαρούμενα και τα κρατά μακριά από αταξίες, αλλά στην πραγματικότητα όταν τα παιδιά αφήνονται ελεύθερα να παίξουν μόνα τους, η δραστηριότητά τους σπάνια είναι χωρίς σκοπό», Μιλώντας σε γονείς, Μαρία Μοντεσσόρι
Σιμόνη Ευσταθίου
BA, MSc, NAMC Montessori 3-6 Early Childhood Education, AMI 6-12 Elementary Assistant, ΑΜΙ Montessori Administrator